Περπατώντας στο δρόμο, βλέπω και διαβάζω φωναχτά "Princesses tam|tam" στην πινακίδα ενός μαγαζιού με ρούχα, τέσσερις προφανώς πρινσέσες με μπούργκες γυρίζουν και με κοιτάνε κατάματα. Ντροπής πράματα.
Τουλάχιστον τούτη έχει κεφάλι στον λαιμό της. Κάπου εδώ τριγυρνάει η Amelie. Tempo playback.
Ακόμα λίγη γλυπτική.
"Vous aimez les fleurs, Madame, j'ai un bouquet à vous offrir. C'est Trianon." Ή αλλιώς "τάιζα τα ψάρια και δεν πήρα χαμπάρι την επανάσταση".
Square de l'Opéra Louis-Jouvet.
To studio του Delacroix.
Espace Dali. Με τρέλα.
Αναζητώντας την έξοδο από το μετρό Abbesses. Από δω κιόλας μυρίζει Montmartre.
Ο διάβολος στο κορμί της.
Square Jehan-Rictus: "Le mur des je t'aime". Το "σ' αγαπώ" σε 311 γλώσσες.
Place du Tertre. Εκεί όπου στιβάζονται δυό δυό οι ζωγράφοι ανά τετραγωνικό μέτρο, ένας Έλληνας (με άποψη) μας ορκίστηκε πως δεν του χει λείψει η Θεσσαλονίκη εδώ και 32 χρόνια.
Παλαιοπωλεία και αφίσες.
Στα φιδίσια στενάκια της Montmartre. Αρχιτεκτονική, μικρομάγαζα και πλανόδιοι μουσικοί συνυπάρχουν αρμονικά.
Operators.
